يكشنبه, ۱۴ دی ۱۳۹۳، ۰۴:۰۸ ب.ظ
تنها یادگاری پدر از زبان فرزندش
انتشار مطلب با ذکر منبع موجب خوشنودی ماست
یکی از آخرین هدایایی که پدرم از رهبرش گرفت، یک ساعت مچی بود که تا آخرین روز زندگی‌اش آن را از خودش جدا نکرد.
پدرم ساعت 9:05 دقیقه شب 15 دی ماه 73 در هواپیما سوخت و از پیکرش چیزی نماند؛ تنها یادگاری که از پیکر سوخته پدرم به ما دادند ساعتی بود که رهبر معظم انقلاب به پدرم هدیه داده بودند؛ پدرم ساعت‌های متنوعی داشت اما آن ساعت را جور دیگری دوست داشت.
این ساعت را نگه‌داشته‌ام و می‌خواهم آن را به پسرم به امانت بسپارم؛ پسری که می‌خواهم نام او را به یاد پدر عزیزم، «علیرضا» بگذارم و دوست دارم مانند پدرم خلبان شود و در راه دفاع از آرمان‌هایش به شهادت برسد.
