در سینه زنی ها لخت شویم؟

انتشار مطلب با ذکر منبع موجب خوشنودی ماست

با توجه به فرارسیدن ماه محرم همیشه این سوال مطرح بوده که آیا در هنگام عزاداری لخت کردن برای سینه زدن جایز هست یا نه. خیلی از مراجع گفتن عیب نداره و خیلی هم گفته اند مشکل داره.
اما من خودم به عنوان یکی از عزاداران مخالف لخت کردن هستم. دلیل بنده هم هیچ ارتباطی به نظرات مراجع بزرگوار نداره هرچند که نظرات این بزرگواران و عزیزان برای ما پر اهمیت هست. شخصاً وقتی توی خونه هستم جلوی پدر و مادرم با لباس نامناسب نمی شینم و حتما پیراهن و لباس مناسب به تن می کنم تا حرمت نگه دارم.

حالا چطور در مجلسی که همه ما معتقدیم خانم فاطمه زهرا (س) و امام زمان (عج) حضور دارند خودم رو لخت کنم؟ این بی حرمتی نیست؟ دور از ادب نیست؟ بی حیایی نیست؟ بنده شخصاً به همین دلیل هیچوقت در مراسمات عزاداری لباس خودم رو در نمیارم تا حرمت نگه دارم.

امّا نمی دانم چرا بعضی از برادران مداح  توی مراسمات عزاداری امام حسین (ع) میگن که اونایی که لباس در نیاوردن برن عقب چون صف رو بهم می زنند؟ عزیز دل ، برادر یا شما اعتقاد نداری که خانم فاطمه زهرا(س) توی اون مجلس هست یا اینکه تابحال به این موضوع دقت نکردی عزیز...

نظر ولی امر مسلمین جهان حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (مدظله العالی):

در صورتى که نامحرم نباشد و مستلزم مفسده نباشد، برهنه شدن و سینه زدن جایز است ولى مناسب است با لباس عزادارى انجام بگیرد.

شباهت های داعش و فتنه گران

انتشار مطلب با ذکر منبع موجب خوشنودی ماست

وقتی به آشوب ها و فتنه ها و اغتشاشات علیه یک دولت مخالف نظام سلطه نگاه می اندازیم نقاط مشترک بسیار زیادی را می توانیم در اکثر آن ها پیدا کنیم.
نقاطی که گویا سرلوحه تمام این آشوب هاست و باعث قربانی شدن مردم کشورها شده است. در سال 88 نیز عده ای در کشور اسلامی ایران دست به آشوب زدند و این رفتار آنان با رفتار های گروه تروریستی داعش کاملاً همخوانی دارد که در ادامه مطلب به آنها اشاره شده...

وضعیت قرمز ، حمله شیمیایی به ایران

انتشار مطلب با ذکر منبع موجب خوشنودی ماست

 متأسفانه با خبر شدیم دشمنان انقلاب اسلامی ایران پس از شکست های متوالی و ضربات کوبنده از سوی ملت دلیر ایران اقدام به بمباران شیمیایی شهر های ایران نموده اند.

حجم این بمباران های شیمیایی که باعث آلودگی شدید هوا و محیط زیست شده است در کلان شهر های ایرانبه دلیل وجود جمعیت زیاد بیشتر از سایر نقاط کشور بوده است.

بنا به آمار هایی که هر دقیقه به تعداد آن افزوده می شود تعداد زیادی از هموطنان عزیزمان با استشمام هوای آلوده مسموم شده اند و حال بسیاری از آنان وخیم گزارش شده است.

سازمان ملل و مجامع بین المللی مدعی حقوق بشر در کمال ناباوری تاکنون هیچ اعلام موضعی ننموده و این حملات ضد بشری را محکوم نکرده اند.

برخی از مسئولین از مردم درخواست نموده اند با حفظ اصول اولیه از مبتلا شدن به آلودگی ها جلوگیری نمایند و کنترل بیشتری بر روی افراد خانواده خود مخصوصاً جوانان داشته باشند.

از علائم این آلودگی ها می توان به عادی شدن روابط زنان و مردان، پوشیدن ساپورت های تنگ و بدن نما، به تن کردن تی‌شرت هایی با علائم شیطان پرستی، بدحجابی دختران، چشم چرانی پسران، رابطه نامشروع، دوستیزنان همسردار با پسران و دوستی مردان متأهل با زنان و دختران، انتشار تصاویر شخصی دختران در محیط های مجازی، عادی شدن نوشیدن مشروبات الکلی درجشن ها، نشر کتاب های ضد اخلاقی و ضد دینی، ساخت و تکثیرفیلم های مستهجن، ترویج افراطی گری و مذاهب دروغین و ... اشاره نمود.

ناخدای انقلاب : عزیزان من! فرهنگ از اقتصاد هم مهم‌تر است. چرا؟ چون فرهنگ به معنای هوایی است که ماتنفس می‌کنیم. شما ناچار هوا را تنفس می‌کنید. چه بخواهید چه نخواهید؛ اگر این هوا تمیز باشد، آثاری دارد در بدن شما. اگر این هوا کثیف باشد آثار دیگری دارد. فرهنگ یک کشور مثل هواست. اگر درست باشد آثاری دارد.

دانشگاه جای شهدا نیست...

انتشار مطلب با ذکر منبع موجب خوشنودی ماست

تازه دانشگاه قبول شده بود. با رتبه عالی. داشت می رفت تا کارهای ثبت نامش رو انجام بده. توی راه چشمش افتاد به پسر و دختر کوچولوی همسایه که مشغول بازی های کودکانه خودشون بودن.

یکدفعه صدای از بلند گو ها بلند شد : «توجه! توجه! علامتی که هم‌اکنون می‌شنوید اعلام خطر یا وضعیت قرمزاست و معنی و مفهوم آن این است که حمله هوایی دشمن نزدیک است. محل کار خود را ترک و به پناهگاه بروید.»

رگ غیرتش ورم کرد. با خودش گفت اگه امروز من برم دانشگاه، کی ازاین دوتا بچه و بچه های آینده کشورم دفاع کنه؟ کی جلوی دشمن به ایسته تا چشم چپ به ناموس و خاک وطن نداشته باشه؟

بیخیال دانشگاه علم شد و رفت و در دانشگاه عشق ثبت نام کرد و راهی رشته شهادت شد. روز ها درس دلدادگی را می گذراند و شب ها 11 واحد گریه را پاس می کرد. تا اینکه با معدل بالا فارغ التحصیل شد و مثل خیلیاز فرارمغزی ها هرگز بر نگشت.

سال ها بعد فارغ التحصیل دانشگاه عشق که به رتبه استادی معرفت رسیده بود را از بین خاک های فکه پیدا و برای تدریس درس عاشقی و دلدادگی راهی دانشگاه علمی کردند که روزی با رتبه عالی در آن قبول شده بود و انصرافداده بود.

اما همان دو کودک بیست سال پیش که روزی برای آنان و آینده آن ها جانفشانی کرده بود جلوی در دانشگاه را گرفته بودند و می گفتند دانشگاه قبرستان نیست، محل علم و فرهنگ است و نمی گذاشتند استاد وارد دانشگاه شود، همان استادی که روزی برای آن ها از دانشگاه علم گذشت و امروز همان ها از استاد میگذرند...

 قضیه ای که متأسفانه در دانشگاه شریف در سال 1384 و دانشگاه امیرکبیر در سال 1387 اتفاق افتاد و به ساحت مقدس شهدای گمنامی که قرار بود در دانشگاه درس عشق و معرفت بدهند هتک حرمت شد...

ک: احترام همه برام واجبه اما اونایی که با دفن شدن شهدا در دانشگاه ها و یا اماکن دیگه مخالفت میکنن مطمئن باشین به فکر علم و فرهنگ و این بهانه ها نیستند. درواقع با دفن شدن شهدا اونا دیگه برای بلهوسی هاشون راحت نیستند...